Vertrek uit Zimbabwe

 

Het is de dag van vertrek.

Ik ben moe en voel me wat week.

Niet omdat ik, net als het merendeel van de groep,

Kotsmisselijk en aan de diarree ben.

Nee, ik ben moe, omdat ik nauwelijks geslapen heb,

Na mijn geheime nachtelijke date met mijn raft-gids.

 

Stiekem hoop ik,

Dat we elkaar nog even snel zien,

Want anders was dit het,

Voor nu in ieder geval.

 

De tenten worden afgebroken,

De tassen worden gepakt.

De truck wordt gestart.

Ik kijk in het rond

Of ik hem misschien nog even zie.

Helaas.

 

Ik stap in de truck,

Benieuwd wat voor moois,

Er verder komen gaat.

En toch ook met een gevoel van heimwee en pijn in mijn hart,

Nu al.

 

Maar ook met vertrouwen,

Want het gevoel is te sterk, 

Om er niets mee te doen.

Ik ben voor 100% zeker:

Terug komen ga ik!