Thematische blogs:  Rouw

 

Op 1 april 2019 heb ik plotseling mijn man verloren. Binnen 48 uur maakte twee opeen volgende herseninfarcten een einde aan zijn leven. Dat was natuurlijk een enorme klap. Een ervaring, die veel impact op mij had, op mijn leven, op mijn gevoel en op mijn toekomst.

Ik was niet alleen in de rouw, maar er gebeurden ook dingen in mijn lijf, in mijn hoofd. Later moest ik ook mezelf weer opnieuw ontdekken: wie ben ik? Wie ben ik, alleen, zonder mijn man? Ik probeerde te begrijpen, wat er gebeurde met me. Ik probeerde het te begrijpen met mijn verstand, maar dat lukte niet. Totdat ik weer ging schrijven, en het probeerde onder woorden te brengen om zo dichter bij mijn gevoel te komen. En echt te leren voelen, te luisteren naar mezelf.

 

In die tijd, ben ik weer actief een dagboek bij gaan gehouden. Deze wil ik nu gebruiken om een reeks thematische blogs te schrijven over rouw. Rouw en wat daar allemaal  bij komt kijken. Mogelijk als herkenningspunt, als boei, voor lotgenoten misschien. En voor anderen, die het hopelijk (gelukkig) niet mee hebben gemaakt: om het misschien wat beter te kunnen begrijpen, mee te voelen. 

 

Ik zal mijn dagboek niet letterlijk gebruiken, wel gevoelens er uit, verwoordingen ervan en thema's van rouw. 

 

Overigens wil ik hier niet mee zeggen, dat rouw altijd zo verloopt, zoals het bij mij was. Ieder rouwt op zijn of haar eigen manier, in zijn of haar eigen tempo. Niets is goed of fout. Het is echt een individueel proces, waarbij je moet doen of juist laten, wat voor jou het beste voelt en werkt. De thema's die aan bod komen, zijn mogelijk wel thema's die bij veel rouw processen voorbij komen.

 

Ik hoop dat ik anderen, al is het er maar 1, hiermee kan helpen.

 

 

Translated into English:

Thematic blogs: Mourning

On April 1, 2019, I suddenly lost my husband. Within 48 hours, two consecutive strokes ended his life. That was, of course, a huge blow. An experience that had a lot of impact on me, on my life, on my feelings and on my future.

Not only was I grieving, but things were happening in my body, in my head. Later I had to rediscover myself: who am I? Who am I, alone, without my husband? I tried to understand what was happening to me. I tried to understand it with my mind, but I couldn't. Until I started writing again, and tried to put it into words to get closer to my feelings. And to really learn to feel, to listen to myself.

 

During that time, I started actively keeping a diary again. I now want to use this to write a series of thematic blogs about grief. Mourning and what else is involved. Possibly as a landmark, as a buoy, for fellow sufferers perhaps. And for others, who hopefully (fortunately) have not experienced it: to perhaps be able to understand it a little better, to feel it. 

I will not use my diary literally, but I will use feelings from it, phrasings of it and themes of mourning.

 

By the way, I do not mean to say that mourning always proceeds as it did with me. Everyone grieves in his or her own way, at his or her own pace. Nothing is right or wrong. It is really an individual process, where you have to do or leave what feels and works best for you. The themes that are discussed may well be themes that come up in many grieving processes.

 

I hope I can help others, even if it's only 1, with this.