Canada

 

Het is zo ver.

Morgen ga ik voor het eerst alleen op vakantie.

 

Totaal niet bedacht, dat het toch wel erg ver weg is.

Paniek! Ik kan niet zo maar even terug.

En waarom ga ik zo lang? Ineens voelt het als een eeuwigheid.

 

Het is de dag voor ik wegga.

En dat is ook nog onze trouwdag.

 

Ik zit bij je graf en huil tranen met tuiten.

Alles in mij schreeuwt, da ik dit niet kan,

Dat ik dit niet wil.

Ik wil je niet achterlaten,

Want zo voelt het.

Het voelt alsof ik je in de steek laat.

 

Ik huil en weet, dat ik wel ga.

Dit is wat ik wil.

Dit is wat jij wilt.

The show must go on....

 

En dus ga ik een dag later op pad.

Ik word naar het vliegveld gebracht door een lieve vriend.

Ontmoet daar de groep waarmee ik reis.

Dat gaat allemaal nog wel oke.

Tot het moment van vertrek nadert.

Ik stap in en word stil.

Trek me terug in mijn eigen gedachten.

 

Met het moment dat het vliegtuig van de grond komt,

Rollen de tranen over mijn wangen.