De marathon van je leven

 

Zijn laatste adem. Voor hem het einde, voor jou, begint het hier pas.

Zijn laatste adem. Het fluitsignaal voor de start van de marathon van je leven.

 

Of je nu wilt of niet, je hebt geen keuze. Het startsignaal heeft geklonken, de massa komt in beweging en je wordt meegezogen.  Er wordt geduwd en getrokken, je moet, maar je wilt niet en  laat je door je knieën zakken. Je wilt blijven liggen, maar comfortabel ligt het niet. En dus sta je toch weer op.

Je probeert te lopen, stukjes te rennen, staat even stil en probeert op adem te komen. Iedereen om je heen rent door, je wordt omver gelopen. Het voelt alsof je vertrapt wordt, geen adem krijgt. Je hele lijf doet pijn en je wilt niet meer, je kunt niet meer. Toeschouwers om je heen roepen bemoedigende dingen, in de hoop je op te fleuren. Fans die er speciaal voor jou zijn, komen met water en een energyreep, in de hoop dat je dan weer verder kunt.

Dit helpt soms om toch weer op te staan, het geeft je een beetje nieuwe energie. Voor kortere of langere duur, zodat je weer even verder kunt. Rennend, lopend, desnoods kruipend. Een eenzame vreemde deelnemer neemt je mee op sleeptouw, wacht op je, ondersteund je.  

Kom op. Je moet door. Je kunt niet achterblijven.

 

En als je dan toch weer valt en echt niet meer op kunt staan, is er nog de bezemwagen. Je wordt op de brancard geholpen en gedragen door anderen. 

 

Want ja, op het parcours blijven liggen is geen optie.

 

 

Translated into english:

The marathon of a lifetime

 

His last breath. For him the end, for you, it only starts here.

His last breath. The whistle for the start of the marathon of your life.

 

Whether you like it or not, you have no choice. The starting signal has sounded, the mass is moving and you are being sucked in.  There is pushing and pulling, you have to, but you don't want to and lower yourself to your knees. You want to stay put, but it's not comfortable. And so you get up again.

 

You try to walk, run for a while, stop for a moment and try to catch your breath. Everyone around you runs on, you are knocked over. It feels like you're being trampled, not getting a breath. Your whole body hurts and you don't want anymore, you can't anymore. Spectators around you shout encouraging things, hoping to cheer you up. Fans who are there especially for you come with water and an energy bar, hoping that you can then move on.

 

This sometimes helps to get up again, it gives you a little new energy. For shorter or longer duration, so you can continue. Running, walking, crawling if necessary. A lonely stranger takes you in tow, waits for you, supports you.  

Hurry up. You have to keep going. You can't be left behind.

 

And if you do fall again and really can't get up, there's still the broom truck. You will be helped on the stretcher and carried by others. 

Because yes, staying on the course is not an option.