Woorden geven aan gevoel….

 

Wat maakt dat ik blogs wil schrijven? Tja, wat wil ik er eigenlijk mee bereiken? Is het om anderen wat mee te geven, te vertellen, om anderen te laten begrijpen? Of is het eigenlijk een vorm, een manier om met mezelf om te gaan? Om mijn gevoelens te ordenen en beter te begrijpen? Is het een gesprek met mezelf? Als ik eerlijk ben, is het, denk ik, een beetje van beiden…

 

Persoonlijk heb ik best een verhaal, een reis gemaakt in mijn leven. Mijn man is op 58-jarige leeftijd onverwachts overleden. Binnen 48 uur was hij er opeens niet meer. Je zult begrijpen dat dit heel ingrijpend was in mijn leven en dat daar een woelige reis op volgde. Ik heb toen ook ervaren, dat veel mensen het moeilijk vinden om te gaan met iemand met zo’n groot verlies. Ze vinden het eng, weten niet wat te zeggen, begrijpen niet hoe het werkelijk voelt (gelukkig maar, dacht ik altijd).

 

Het vertalen van gevoelens naar woorden, is nu net wat ik wil proberen over te brengen in mijn blogs. Zo ook op andere vlakken: Ik werk in de ouderen zorg. Ouderen met beginnende dementie en/of psychiatrische ziektebeelden. Denk daarbij aan bijvoorbeeld chronische depressie. Het is vaak lastig te begrijpen, hoe deze ziektebeelden werkelijk voelen, als je ze zelf niet hebt. Want tja….hoe voelt dat nu eigenlijk om ouder te worden, te ervaren dat je lijf misschien niet meer kan, wat jij wil. Afhankelijker te worden van anderen, je wereld steeds kleiner en kleiner te zien worden? En hoe voelt het nu werkelijk om depressief te zijn? Om elke dag wakker te worden, zonder blijdschap, zonder perspectief. Dat de zon schijnt, maar dat jij dat niet kunt zien? Hoe voelt dat nu echt….in de diepste vezels van je lijf en ziel?

 

Nu kun je denken: wil je dan alleen over nare, verdrietige, moeilijke zaken schrijven? Nee, dat wil ik niet. Het kan ook over fijne dingen gaan: de liefde; dat intense gevoel in je hart, het gevoel dat je hart overvloeit, de wind in je gezicht, die mooie reis die ik gemaakt heb, de natuur die ontluikt. Hoe voelt dat? Wat doet dat met mij, met de mens? Hoe voelt blijdschap, intens geluk en dankbaarheid?

 

Zo schrijvende wijs, merk ik dat ik eigenlijk best weet, wat ik nu eigenlijk wil met mijn schrijven: Ik wil woorden geven aan gevoelens…Gevoelens van verdriet, van pijn, van moeite, van eenzaamheid, maar ook van liefde, warmte, van genieten, van blijdschap en van leven. Gevoelens van de ander, en vooral ook gevoelens van mijzelf…

 

Is het dan stiekem toch alleen een gesprek met mezelf?

 

 

 

Geschreven door: Settesok (alias Lizette Vlok)

 

 

Translated into English:

 

Words give to feeling....

 

What makes me want to write blogs? Well, what do I actually want to achieve with it? Is it to give something to others, to tell them, to make others understand? Or is it actually a form, a way of dealing with myself? To organize and better understand my feelings? Is it a conversation with myself? If I'm honest, I think it's a bit of both...

 

Personally, I have quite a story, a journey in my life. My husband passed away unexpectedly at the age of 58. Within 48 hours, he was suddenly gone. You will understand that this was very drastic in my life and that a turbulent journey followed. I also experienced that many people find it difficult to deal with someone with such a great loss. They find it scary, don't know what to say, don't understand what it really feels like (thankfully, I always thought).

 

Translating feelings into words is exactly what I want to try to convey in my blogs. This is also the case in other areas: I work in elderly care. Elderly people with early dementia and/or psychiatric disorders. Think, for example, of chronic depression. It is often difficult to understand how these syndromes really feel if you do not have them yourself. Because well...how does that actually feel to get older, to experience that your body may no longer be able to do what you want. To become more dependent on others, to see your world getting smaller and smaller? And what does it really feel like to be depressed? To wake up every day, without joy, without perspective. That the sun is shining, but you can't see it? How does that really feel...in the deepest fibers of your body and soul?

 

Now you can think: do you only want to write about nasty, sad, difficult things? No, I don't want to. It can also be about fine things: love; That intense feeling in your heart, the feeling that your heart is overflowing, the wind in your face, that beautiful journey I have made, nature that is budding. How does that feel? What does that do to me, to man? What does joy, intense happiness and gratitude feel like?

 

In writing wisely, I find that I actually know quite well what I actually want with my writing: I want to give words to feelings... Feelings of sadness, of pain, of effort, of loneliness, but also of love, warmth, of enjoyment, of joy and of life. Feelings of the other, and especially feelings of myself...

Is it secretly just a conversation with myself?

 

Written by: Settesok (a.k.a. Lizette Vlok)